14 december 2016
door Lucinda van Ewijk, StadspodiumUtrecht
Interview met Adriaan Kodde. Adriaan is 45 jaar en sinds 2014 betrokken bij het In Between Café, een maandelijks event voor werk- en opdrachtzoekenden.
Bij het In Between Café komen werkzoekenden elke maand bij elkaar. Waar lopen zij tegenaan? En wat zou er volgens organisator Adriaan Kodde anders moeten gaan?
Wat voor mensen kom je tegen bij het In Between Café?
‘Het In Between Café is een maandelijkse bijeenkomst die door werkzoekenden voor andere werkzoekenden wordt georganiseerd. Daar komen dus allerlei mensen die op zoek zijn naar werk: mensen met een uitkering, ZZP’ers die op zoek zijn naar een nieuwe opdracht, herintreders… Het is een brede groep mensen. Sommigen zijn nog heel verbitterd over het verlies van hun baan, terwijl andere mensen juist al heel veel initiatief nemen en vrijwilligerswerk doen.
Is het belangrijk om vrijwilligerswerk te kunnen doen?
‘Ja. Voor veel mensen is het verlies van een baan ook het verlies van een sociaal netwerk. Als je thuis zit kan je in een isolement raken. Dan kan je dat vrijwilligerswerk gebruiken om weer contacten aan te gaan. Natuurlijk is het ook een mooie gelegenheid om je kwaliteiten te laten zien en up-to-date te houden! Sommige mensen gebruiken het ook om te experimenteren met het werken in een ander werkveld, zodat ze kunnen kijken of het iets voor hen is.’
Doen veel deelnemers van het In Between Café vrijwilligerswerk?
‘De organisatoren in ieder geval wel, dat zijn bijna allemaal vrijwilligers. Bij de deelnemers zijn ook mensen die vrijwilligerswerk doen, maar hoeveel dat er zijn weet ik niet. Niet iedereen praat daar even graag over.’
Waarom niet?
‘Omdat sommige mensen bang zijn om tegen problemen aan te lopen. Veel betrokkenen hebben een WW-uitkering van het UWV, die mensen moeten toestemming vragen voor het vrijwilligerswerk dat ze doen. Dat gebeurt dus lang niet altijd. Dat is deels omdat mensen het te veel moeite vinden of bang zijn dat hun aanvraag wordt afgewezen, maar ook omdat een stemmetje in hun hoofd zegt: “Stel nou dat het mis gaat, dan moet ik mijn uitkering terugbetalen”. Het beeld is dat het UWV de regels heel rigide toepast, maar ik heb zelf geen zicht op of dat ook écht zo is.’
Stimuleren de gemeente en het UWV vrijwilligerswerk?
‘Dat denk ik wel, maar ik denk dat het beeld van de samenleving een grote rol speelt als het gaat over hoe je om gaat met mensen die hun baan verloren zijn. Het idee bestaat dat alleen betaald werk telt. Als je werkzoekend bent, is de enige oplossing voor dat probleem om weer een betaalde baan te vinden. Als je vrijwilligerswerk doet, dan had je net zo goed een betaalde baan kunnen vinden, zo is de gedachte.’ Dat beeld klopt niet. Ik denk dat je meetelt als je iets zinvols doet; of je daarvoor betaald wordt of niet maakt wat mij betreft niets uit. Daarom draait het In Between Café ook niet om het vinden van een baan, maar om het vinden van werk en een zinvolle besteding. Het is een zoektocht naar jezelf en die kan eindigen met de conclusie dat je helemaal geen betaalde baan nodig hebt. Bijvoorbeeld omdat je 63 bent en liever aan de slag wil met een hobby waarmee je een zinnige bijdrage levert aan de maatschappij.’
Wat zou er volgens jou anders moeten?
‘Ik zou het goed vinden als het UWV persoonlijk in gesprek gaat met mensen die willen starten als vrijwilliger, zodat ze in kunnen schatten of dat zuiver is. Als dat zo is, dan zouden ze dat wat mij betreft gewoon toe moeten staan, of het vrijwilligerswerk nu bij een stichting met statuten is of dat iemand in zijn buurt bij de kinderspeeltuin gaat oppassen. Dat zou namelijk niet uit moeten maken. De gemeente en het UWV zouden de structuren en de regels om een soort van veiligheid in te bouwen iets minder nauw moeten nemen en wat meer op hun onderbuikgevoel af moeten gaan. En voor mensen die al 63 zijn zou ik zeggen: waarom pers je die in die sollicitatiedrang? Laat hen lekker vrijwilligerswerk doen. Dat haalt de druk eraf en creëert meer ruimte voor jongeren op de arbeidsmarkt.’