18 december 2017
Maatjesprojecten, taalcursussen, ontmoetingsplekken, samen een dialoog voeren én stageplekken beschikbaar stellen . Dat zijn de belangrijkste aanbevelingen die naar voren kwamen uit het pop-up gesprek ‘Gekleurd Utrecht (niet) welkom’ van 14 december. Volgens de deelnemers zullen deze initiatieven ervoor zorgen dat de onderlinge verbondenheid van Utrecht met én zonder een kleurtje wordt bevorderd.
Persoonlijk meegemaakt
De avond werd na een gezamenlijk kopje soep afgetrapt door columnist Ali Amghar, die zijn persoonlijke verhaal over uitsluiting vertelde. Hierna werden de aanwezigen gevraagd bij zichzelf te rade te gaan naar aanleiding van twee stellingen: ‘Ik ben wel eens uitgesloten vanwege mijn kleur of mijn achtergrond’ en ‘Ik sluit weleens mensen uit omdat ze een andere kleur of achtergrond hebben dan de mijne’.
Twee vrouwen vertelden uitsluiting te hebben meegemaakt nadat hen persoonlijk daden werden aangerekend die door anderen waren gepleegd. Deze anderen waren van dezelfde afkomst als de vrouwen. Een man liet weten dat hij zijn dochters liever niet alleen door Overvecht-Noord laat fietsen, hij is er zich bewust van dat hij op deze manier de jongens in Overvecht-Noord uitsluit van de categorie ‘veilige omgeving’.
Toegankelijke ontmoetingsplaatsen
Na de persoonlijke verhalen gingen de deelnemers onder leiding van gespreksleiders Yassine Beqqali van StadspodiumUtrecht en Patrick van der Hijden van de Openbare Bibliotheek Utrecht aan de slag met hun aanbevelingen. Dat deden ze op basis van drie vragen: ‘Met welk gedrag moeten we stoppen, met welke gedrag moeten we starten en met welk gedrag moeten we doorgaan?’
Waar Utrechters vooral mee door moeten gaan zijn maatjesprojecten, waarbij één op één contact met een gesettelde Utrechter en een nieuwkomer een basis zijn, om de nieuwe wereld die Nederland heet te leren kennen. Ook taalcursussen worden belangrijk gevonden om het onderlinge contact te bevorderen tussen autochtone Nederlanders en immigranten. En toegankelijke ontmoetingsplaatsen waar mensen van verschillend komaf elkaar, alsof in een huiskamer, kunnen ontmoeten en met elkaar in gesprek gaan. Een belangrijk beroep wordt ook gedaan op het bedrijfsleven en de lokale overheid. Van hen wordt met klem gevraagd vooral jongeren van alle origine een stageplek te bieden om de cirkel van uitsluiting op zo jong mogelijke leeftijd te doorbreken.
Het volgende Podiumgesprek met als thema ‘Onveilige overlast: accepteren of aanpakken’ is op 21 februari 2018 in ZIMIHC Theater Stefanus in Overvecht. Wil je daarbij zijn? Kom dan vooral langs!
Als ex Nederlander, wat vele Surinamers woonachtig in Nl. nu eenmaal zijn had ik betere wederkerige integratie verwacht toen ik naar Nl. immigreerde. Studeren en werken ging prima. Inmiddels afgekeurd door gezinheidsproblemen. Mijn probleem is dat autochtone inwoners enkel willen dat ik me invoeg en verder onopvallend door t leven moet gaan. Nl. ers hebben altijd hun mondje klaar op t irritante af. Niet allemaal, de goeden nagelaten. Maar o wee als ik een zelfde critisch houding aan neem… Dan breekt de pl.. uit!!! Dan ben ik de vijand van hen. Wat ik mis in deze discussies over de multi culti samenleving die in mijn beleving niet vruchtbaar doorwerken in t dagelijks leven omdat deze discussies continue oplaaien zonder een positief resultaat is simpelweg dat de integratie nu eenmaal van TWEE kanten moet komen. Laat de nieuwelingen opgaan in de Nl. samenleving zonder negatief gemurmur over hun aanpassingen die nu eenmaal tijd nemen. Ik heb geluk gehad dat ik de Nl. taal al machtig ben. Maar andere allochtonen niet. Ook gebruiken en cultuur etc. geven allochtonen nu eenmaal niet op!!! We passen ons wel aan zover als mogelijk om het samenleven met raakvlakken als werk, scholing etc. zo vlot mogelijk te laten verlopen. Maar mijn cultuur is de basis van mijn leven geweest. Ik ben erg trots op de normen en waarden die ik van huis uit heb meegekregen. Ik merk dat die grote scheur van de autochtonen nog altijd niet kan waarderen. Het is in mijn belevenis onproductief omdat t als reactie ook een grote scheur als reactie geeft. Zo komen we nooit tot elkaar. Wat mij betreft us t elkaar voortdurend de maat nemen en oordelen zonder t gehele plaatje te kennen van iemands situatie ook een nare kwaal van autochtonen in t algemeen. T leidt enkel tot conflicten ipv verbroedering. Ik heb een Nl. paspoort van kind af aan in Suriname en ben ex Nederlands kolonie inwoner maar ik heb goede manieren van huis uit meegekregen. Heb een aantal discriminerende opmerkingen naar t hoofd geslingerd gekregen gedurende de 40 jaar dat ik hier leef. Van een aard due aan echte domheid grenst. Niet de moeite waard om met zulke lieden een beschaafd gesprek te vieren. Het tart mijn bevattingsvermogen dat deze autochtonen zo achtergebleven zijn in ontwikkeling en beschaafdheid. Ik denk dat een flink aantal autochtonen gere-integreerd dienen te worden aan de multi culti samenleving om het te doen slagen. De inspanningsverplichting om zich aan te passen aan de huidige samenleving MOET van 2 kanten komen. Maar het hart, verstand en de bezieling liggen hier aan ten grondslag. Dat is wat er nog altijd mist van de kant van de autochtonen die zich hier met hand en tand tegen blijven verzetten. Alle pogingen van uw kant zullen op t zelfde niveau blijven steken als niet de gehele samenleving zich aan de huidige situatie aanpast. Houd in t achterhoofd rekening mee dat integreren niet hetzelfde is als assimilatie. Ik dank u voor uw aandacht.